Эканамічны крызіс звёў на “не” размовы пра пераход беларускага войска на кантрактную аснову, аднак патрэба войска ў прафесіяналах застаецца.

Намаганні Крамля павялічыць сваю вайсковую прысутнасць у Беларусі прыводзіць да адваротнага – беларускае войска становіцца ўсё больш самастойным.

Наколькі паспяховым атрымалася тэрытарыяльная абарона ў Беларусі і чаму маладафронтаўскі клуб “Ваяр” павінен стаць яе часткай.

Не зважаючы на раздражненне Крамля, войска Беларусі праводзіць усё больш самастойную палітыку.

Афіцыйна яна знікла дзесяць год таму, але змагацца працягвалі. І здаецца, атрымалася.

Бамбаванні тэрыторыяў ІД толькі падліваюць масла ў агонь і спрыяюць росквіту радыкалізму. Насамрэч, для перамогі над тэрарыстамі трэба перадусім перамагчы іх ідэалогію.

Паводле Канстытуцыі, Беларусь мусіць стаць нейтральнай дзяржавай. Аднак пакуль ад удзелу ў вайсковых саюзах мы не адмаўляемся. Што з сябе ўяўляюць гэтыя арганізацыі і ці ёсць нам з іх нейкая карысць?

Беларускае войска патрабуе адкрытасці. І сёння гэта куды больш актуальна для дзяржавы, чымся пяць гадоў таму.

У беларускім экспарце зброі ідэалогія мае маргінальнае значэнне, у здзелках пераважае эканамічны прагматызм.